Dysleksja to specyficzne trudności w nauce czytania, pisania. Niepodejmowanie działań terapeutycznych od pierwszych lat szkolnych może prowadzić do utrzymywania się trudności szkolnych, a w konsekwencji nawet zaburzeń emocjonalnych. Jednak przy odpowiedniej terapii objawy dyslektyczne można łagodzić tak, że są prawie nieodczuwalne dla potencjalnego dyslektyka i środowiska szkolnego/zawodowego. Wielu dyslektyków ma problemy z koncentracją i szybko się męczą w czasie nauki. Wiele dzieci sprawia wrażenie wyłączonych. Im wcześniej rozpoznana zostanie dysleksja, tym lepsze efekty przyniesie wdrożona terapia. Nie należy słuchać stwierdzeń typu, że dziecko z tego wyrośnie lub przejdzie mu jak dorośnie. Dlatego tak bardzo istotna jest czujność rodziców, ale i nauczycieli, którzy bez problemu powinni odróżnić zwykłe lenistwo od dysleksji.

    Dziecko z dysleksją:
  • ma trudności w nauczeniu się wierszyka na pamięć,
  • nie może zapamiętać sekwencji wyrazów, np. kolejnych pór roku czy dni tygodnia,
  • nie potrafi ułożyć układanki czy klocków według wzoru,
  • często przekręca wyrazy, np "pasarolka" zamiast "parasolka" (sporadyczne pomyłki nie zwiastują dysgrafii),
  • ma trudności określeniem stron: lewa, prawa,
  • myli przyimki: pod, nad, od, do, itp.
  • nie lubi rysować, rysuje nieporadnie, rysunki zawierają mało szczegółów,
  • nie potrafi uszeregować przedmiotów w zalecanej kolejności, np. od najmniejszego do największego.

Poza tym trudności w pisaniu wykazuje dziecko o nieustalonej lub mieszanej lateralizacji, tzn. gdy używa raz jednej, raz drugiej ręki do pisania lub ma sprawniejszą np. lewą rękę i prawą nogę.

Trzeba pamiętać, że dzieci z dysleksją są narażone na niepowodzenia szkolne, które mogą skutkować frustracją spowodowaną niemożnością sprostania wymaganiom.

Dla dzieci i młodzieży